معنی از شاعران نوپرداز معاصر

گرمارودی

ابتهاج

نیما

ملک الشعرای بهار

نوپرداز. [ن َ / نُو پ َ] (نف مرکب) نوپردازنده. آنکه چیزی نو آرد. || شاعری که به سبک نو شعر گوید. (فرهنگ فارسی معین). از ترکیبات مستحدث است.

معاصر. [م ُ ص ِ] (ع ص) هم عهد و هم زمانه. (غیاث) (آنندراج). هم عصر و هم زمانه. ج، معاصرین. (ناظم الاطباء).

معاصر. [م َ ص ِ] (ع ص، اِ) ج ِ مُعصِر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ معصر به معنی دختری که به رسیدگی حیض نزدیک باشد. (آنندراج).و رجوع به مُعصِر شود. || ج ِ مَعصَرَه. (بحرالجواهر) (اقرب الموارد). و رجوع به معصره شود.

آن‌که چیزی نو بیاورد،
(ادبی) شاعری که به سبک نو شعر بگوید،

آن که چیزی نو آورد، شاعری که به سبک نو شعر گوید. [خوانش: (نُ. پَ) (ص فا.)]

تازه‌گو

شاعری که به سبک نو شعر گوید

معاصر

معاصر , همزمان , هم دوره

حمیدی شیرازی

محمدحسین شهریار

1301